AYDA BEBEK

 Bütün yaz boyunca açmıyorum televizyonu.Haber dahi seyretmemeye çalışıyorum.Her seyrettiğimde sinirlerim zıplamasın diye.Ancak İzmir depreminde dayanamadım içimin yanacağını bilerek izledim hemen hemen her haberi,pek çok insan gibi.

Sabah televizyonu açtım yine bir gelişme var mı diye.Ekiplerin hummalı çalışmalarına denk geldim.Bir mucize olabilir miydi tam 91 saat sonra? Ve evet bir bebek çıkarıldı 3 4 yaşlarında enkazın altından.Adını önce Ayda diye söylediler,sonra düzeltilerek Ayla olduğunu öğrendik bebeğin.Adı ne olursa olsun bir mucizeye tanıklık ettik bu sabah.

Ancak tüm sevincimin yanında bir yanım da buruk.Umarım yaşadığın için hep şükredersin yavrum,hep mutlu sağlıklı bir yaşam yaşarsın.Hayatının hiç bir döneminde maddi ve manevi deprem yaşamazsın bir daha, diye dua ederken buldum kendimi.Fiziksel olarak kurtulsalar da tüm enkaz altından çıkarılıp hayata dönen canlar,ruhen de umarım hasarsız atlatırlar tüm bu tramvayı.

Ve ülkemizde eline üç beş kuruş geçince,bir kaç apartman yapınca,hatta taşeronluktan Müteahitliğe terfi ettiğini düşünüp,inşaat bizim işimiz diyerek o apartmanları yapan yahut sözde yapmaya çalışan güruh...Şimdi Açın gözlerinizi de bakın yaptığınız binalara,dönüp dönüp bir daha bakın hatta.Biz göz yaşlarına boğulduk her kurtarılan can'la.Umarım sizin de vicdanınız kurtulur şu para bağlamış kör hırsınızdan.Nasıl böyle duyarsız olabiliyorsunuz,bize anlatır mısınız

3 Kasım 2020